Wat zou jij doen, als een slecht uitziende Roemeense vrachtwagenchauffeur van 30 jaar met een gewicht van ruim 130 kilo, die rookt als een ketter, je mee zou vragen voor een lift?
Op basis van deze omschrijving zou ik waarschijnlijk niet zijn ingestapt, maar het was zijn glimlach die maakte dat ik zonder reserves in ben gestapt. Toen ik eenmaal naast hem zat in zijn rode megatonner, besloot ik mij helemaal over te geven aan dit avontuur.
Een avontuur dat lang zou duren, want al snel kwamen we er achter dat ik naar Nederland wilde en zijn bestemming Nederland was. WOW, wat geweldig of toch niet? 12 uur later wist ik het …
30 jaar en niet heel gelukkig
Cosmin heette hij. Hij was 30 jaar, kwam uit Roemenië en sprak een aardig woordje Engels waardoor het mogelijk was om goede gesprekken met elkaar te voeren. Hij was niet echt gelukkig: drie maanden aan het rijden door heel Europa en dan een maand thuis. Terug naar zijn moeder: hij liet als snel doorschemeren dat zijn moeder als God voor hem was. Hij was in staat crimineel gedrag te vertonen als hij daarmee zijn moeder kon beschermen, want zijn moeder was zijn alles.
Thuis had hij wel een vriendin, maar het was duidelijk dat daar niet heel veel liefde en al helemaal geen toekomst in zat. Hij vroeg of ik een vriend had. Voor het gemak heb ik maar even mijn ex-vriendje voor de geest gehaald en aangegeven dat ik inderdaad een relatie had.
Lekkere geur en orgastisch lekkere koek
Wat me opviel was de aangename geur die er in de cabine hing. Al gauw kwam ik erachter dat er een spray in de cabine zat die om de 36 minuten een ‘shot’ de cabine in lanceerde. Een aangename geur was het, maar aangezien ik vlak onder die spray zat kan ik je vertellen dat na de 20ste keer die spray echt mijn neus uit kwam.
Hij bood me een lokale lekkerlij aan: een chocoladekoek waar hij maar geen genoeg van kon krijgen (die kilo’s kwamen natuurlijk wel ergens vandaan). Nou houd ik niet zo van chocoladekoek en al helemaal niet van ‘heftige’ chocoladekoek, maar deze was orgastisch voor mijn mond. Jeetje, wat was dat lekker! Maar heftig!!! Ik heb het in drie etappes opgegeten en het water loopt me nog in de mond als ik aan deze lekkernij denk.
Kwestie van ‘nee’ zeggen
En ja, na een uur of twee durfde hij het toch te vragen. Hij vond het lastig maar deed het toch. Hij zag het wel zitten om seks met mij te hebben. Ik verblik of verbloos niet bij zo’n vraag, want ik kan wel waarderen dat zo’n knul zijn verlangens durft te uiten. Het enige wat ik hoef te doen is duidelijk zijn. ‘Sorry, it is NO option for me to have sex with you.’
‘Sorry for asking’ , zei hij, maar ik stelde hem op zijn gemak dat het oké was dat hij het gevraagd had. En hij heeft zich vervolgens echt keurig gedragen. Geen enkele poging heeft hij ondernomen om het gesprek nog richting een seksuele kant te sturen.
Vriendschap
Wat dus overbleef was een vriendschap die gaandeweg groeide. Want als je bijna 12 uur met elkaar in zo’n cabine doorbrengt dan kan het niet anders dan dat er een verbondenheid ontstaat.
Hij draaide Roemeense muziek en deed een klap-dansje met zijn handen en armen. Ik oefenen, ik ben motorisch niet zo’n held, maar at the end konden we samen dit dansje met onze armen maken. Grote pret hadden we.
Parking angel
Toen we nog in een dikke file kwamen te staan vlak na Antwerpen, was de grootste zorg van Cosmin dat hij geen parkeerplek zou hebben bij het tankstation waar hij tot maandagochtend vroeg zou verblijven (het was vrijdag). Ik vertelde hem van mijn parking angel en die heb ik openlijk om hulp gevraagd:
‘Hello parking angel, can you please find a place for Cosmin and his truck so that he can have a relaxed weekend at a legal spot. Thank you so much!’
Hij moest lachen maar nam mij volstrekt niet serieus. Ik denk dat hij dacht dat ik een leuk toneelstukje opvoerde. Toen hij later nog een keer zijn zorgen uitte, heb ik mijn parking angel weer aangeroepen. Dit was denk ik het moment dat hij dacht dat ik gek was.
Ik had mijn ouders gebeld en die zouden me komen halen op Hazeldonk, het tankstation direct over de grens met België. Toen we daar aankwamen leek alles vol en Cosmin zette zijn vrachtwagen aan een kant waar je eigenlijk niet mocht parkeren. We namen met een big hug afscheid en toen ik 50 meter verder was riep hij me: ‘Esmeralda, Esmeralda!’
Ik keerde om en liep terug. ‘Your parking angel is here. There is just one spot left for me! Thank you so much!
Wat ben ik dankbaar dat ik me heb laten leiden door mijn intuïtie die aanhaakte op de glimlach die hij mij gaf toen hij mijn liftbordje spotte en aangaf dat ik wel met hem mee mocht rijden …
Ik ben blij met de amazone in mij die zo van het avontuur van het leven houdt …
Empower yourself … you are needed!
L(i)EFS
Anselma en Esmeralda
