Aan het begin van onze relatie vertelde André een verhaal van een goede vriendin die een keer had gezegd: ‘Ik zie het leven als een ponykamp. Soms zit je op je pony en soms val je ervan af.’
Het was een prachtige metafoor om het leven niet zo zwaar te nemen en als je weer eens een misser maakt in de vorm van een verkeerde keuze of bepaald gedrag dan kun je dat ook beschouwen als niets anders dan dat je gewoon van je pony bent gevallen. Briljant eigenlijk en ik kon toen niet bevroeden dat deze slogan ons zo geholpen heeft in de groei van onze relatie.
Deze slogan maakt namelijk duidelijk dat het leven een proces is, een proces van vallen en opstaan.
Stel jezelf een kind voor dat naar pony-kamp gaat en het best lastig vindt en regelmatig van haar pony valt. Als ouder zou je aan de kant staan en je kind keer op keer aanmoedigen en vertellen dat vallen er juist bij hoort en dat dat de enige manier is om heel goed te leren pony-rijden. En als ze dat onder de knie krijgt, ze door kan groeien naar paardrijden; haar grote droom. Waarbij je op dat moment nog niet vertelt dat het leren paardrijden een zelfde proces van vallen en opstaan is.
Vertrouwen en aanmoediging zijn absolute voorwaarden om te leren pony-rijden en dat geldt, als we deze metafoor gebruiken, dus ook voor het leven.
Dit is natuurlijk makkelijk als het allemaal over simpele dingen gaat. Je bent niet goed in nee zeggen en je betrapt je erop dat je toch weer over je grenzen hebt laten gaan. Je hebt een suikerverslaving die je probeert te ontstijgen maar je valt als je moe bent toch weer terug in een weekend met chips, cola en chocolade.
Bewustzijnsontwikkeling
Als je bezig bent met bewustzijnsontwikkeling én de voorbeelden zijn niet heel zwaar, is het niet zo moeilijk om mild te zijn naar jezelf of bijvoorbeeld naar je partner.
Maar wat nou als het om een ernstige (ex)-verslaving van je partner gaat, zoals in mijn geval.
Nou, dan blijkt het toch iets lastiger te zijn om in alle mildheid te kijken naar het proces van vallen en opstaan, maar de metafoor van het ponykamp heeft ons uiteindelijk ontzettend geholpen.
André heeft door allerlei oorzaken een ernstige verslaving* ontwikkeld in zijn leven waar hij vijf jaar geleden mee aan de slag is gegaan. Toen wij elkaar ontmoetten was hij niet meer verslaafd en dedicated met zijn bewustzijnsontwikkeling bezig. Maar in de afgelopen 2,5 jaar bleek hij de wortel van de verslaving nog niet volledig ontstegen te zijn.
Een proces dat hij volledig is aangegaan en wat voor ons niet altijd gemakkelijk was. Ik veroordeelde hem als hij terugviel in oude patronen met als gevolg dat er een drempel ontstond om helemaal eerlijk te zijn. Iets wat niet klopte met onze wens om volledig transparant te zijn. Ik ontdekte dat mijn oordeel voortkwam uit mijn eigen onverwerkte pijn. Hoewel er een diep vertrouwen in mij zit over de uitkomst van dit hele proces en ik een diep vertrouwen in André heb, raakte ik dat altijd weer kwijt als ik geraakt werd in mijn eigen pijn.
Vele gesprekken hebben we gevoerd en de metafoor van het ponykamp heeft ons deze zomer geholpen om alles te zien als een proces van vallen en opstaan en het vooral niet al te zwaar en te serieus te nemen.
Ik ben na de zomer met mijn eigen onverwerkte pijn aan de slag gegaan en de toets kwam een paar weken later.
Ik kreeg op een dag een appje: ‘Ik ben weer van mijn pony gevallen’, en ik kon merken dat ik moest glimlachen.
Toen André erover vertelde kon ik in mijn mildheid blijven en zien dat dit niets anders was dan een normaal onderdeel van een proces van vallen en opstaan.
‘Schat, al val je nog tien keer van je pony, het is niet erg. Als het moet hijs ik je weer in het zadel en ik moedig je aan nog een paar rondjes te rijden.’
Ja, zo voelt het nu echt voor mij en het ponykamp heeft ons enorm geholpen om het proces dat het leven ís, niet te serieus te nemen en zoals ik al in een eerder BLOG heb geschreven: mildheid is een voorwaarde om samen te groeien in een relatie.
Maar het allerbelangrijkste is: dat je vertrouwen hebt in de ander en in het proces.
Als er geen vertrouwen is dan is het misschien beter dat je elkaar loslaat, want zonder vertrouwen is het niet mogelijk.
L(i)EFS,
Esmeralda
* Zijn verslaving en ons gezamenlijke proces hierin zal een verhaallijn worden in mijn tweede boek. Mijn eerste boek ‘Het is kennelijk zo bedoeld’ is een autobiografisch boek waarin via dagboekfragmenten mijn levensverhaal van 2007-2015 wordt verteld.