Je kent het beeld wel. Van een konijntje dat de weg op huppelt en met een verstijfde blik in de koplampen van de aanstormende auto blijft kijken: apatisch en totaal verlamd.

Waar ik een paar weken geleden nog schreef over de amazone / krijgsvrouw in mij, veranderde ik niet zo lang geleden in een bang konijntje.

Op een late avond was ik bij mijn partner André, die een paar lastige dagen had gehad en om twaalf uur ’s nachts opeens aangaf wat hij miste bij mij en dat hij van een aantal dingen meer last had dan hij eerder had aangegeven. Totaal verrast door deze in mijn ogen toch wat onverwachte en oneerlijke kritiek, nam ik waar dat ik direct verlamde. Ik probeerde te voelen wat er diep vanbinnen in mij omging, maar dat leek een onmogelijke opgave. Er gingen allerlei gedachten door mijn hoofd, maar het lukte me niet één woord te spreken. Mijn stilzwijgen zorgde ervoor dat André bleef praten en hij er nog een schepje bovenop deed. Ik was in één klap een bang konijntje geworden.

We waren totaal uit verbinding en voor mij was het niet mogelijk om ons hieruit te halen. Gelukkig was André, na ruim anderhalf uur in deze toestand te hebben verkeerd, hier wel toe in staat. Hij werd zachter en ik kon ontspannen, wat bij mij direct resulteerde in een forse huilbui door de opgebouwde spanning.

‘Moeilijk hè, relaties’, zie hij liefdevol. ‘Ja’, zei ik snikkend.
‘Ach lieverd, ik zie ook zo dat je het gewoon niet geleerd hebt.’
Dit voelde als erkenning.

Waar ik me een meester in zelfliefde voel, vind ik het op het pad van de samenliefde nog behoorlijk lastig. Dat heeft twee oorzaken:

1. omdat ik niet geleerd heb met negativiteit en boosheid om te gaan,
2. omdat er kennelijk nog oude pijn zit op de samenliefde.

Harmonie
Ik ben opgegroeid in een harmonie-gezin. Superfijn, maar daar zat ook een keerzijde aan. Omdat er nauwelijks negativiteit en boosheid was in ons gezin heb ik simpelweg niet geleerd om ermee om te gaan, maar ook niet om boosheid bij mezelf toe te laten of me uit te spreken als ik gedrag van een ander stom of irritant vond.

Oude pijn
Vanuit dit patroon heb ik moeite gekregen met boosheid in relaties. Voor mij was dat iets onbekends. Me uitspreken over de (onredelijke) boosheid van mijn partner of zelf boos worden was dus heel lastig voor mij. En als ik me uitsprak had ik te maken met een verbaal zeer sterke partner die me op dit punt de mond wist te snoeren. Hierdoor heb ik laagje voor laagje energetische pijn opgebouwd.

Ik heb altijd een besef gehad dat het doorbreken van dit oude patroon en het helen van de opgebouwde pijn alleen maar kon in een nieuwe relatie. Met André ga ik samen door dit helingsproces heen.

De verlamming die ik onlangs ervaren heb, is niets anders dan een signaal dat ik hierin nog te groeien heb. De essentie van dit groeiproces is dat ik me leer uit te spreken en dat vraagt oefening, veel oefening. Gelukkig heb ik een man bij wie ik me veilig genoeg voel om dit te doen en ook fouten te mogen maken. Het is de mildheid van André die maakt dat ik kan groeien in de samenliefde.

Heb jij ook het gevoel dat je nog kan groeien in de samenliefde? Bekijk dan onze gratis videoserie ‘In 3 stappen meer LEF in je leven’. In het tweede filmpje lichten we ons KI-model toe. Door Open, Kwetsbaar en Zonder Oordeel te zijn, kom je altijd met elkaar in verbinding. Ook ik heb dat te doen als ik als een bang konijntje in de koplampen van een auto kijk ;-).

Empower yourself. You are needed!