Toen ik een jaar of acht geleden iets las over ‘Burning Man’ voelde ik meteen: ‘Daar wil ik een keer heen’. Ik heb zelfs eens tegen mijn vriendinnen gezegd: ‘Ik stel maar één voorwaarde aan een man: dat hij met mij naar Burning Man wil.’
Burning Man is een festival dat gecreëerd wordt door de deelnemers zelf. In de woestijn van Nevada komen jaarlijks inmiddels 60.000 mensen bijeen om een ‘stad’ te bouwen en een week lang alleen maar te geven (ja zonder voorwaarden, er is dus geen geld in omloop). Dit gebeurt op 1000 verschillende manieren: er zijn georganiseerde ‘camps’ die een koffiebar runnen of een sunrise champagne bar, je kunt er terecht voor een douche- of massage service, je kunt er naar allerlei verschillende workshops van tantra tot bodypainting, op tientallen plekken tegelijk worden er party’s georganiseerd met verschillende thema’s. Er is muziek, dans, geweldig uitgedoste rijdende voertuigen en iedereen is verkleed. 24/7. Je kunt je voorstellen dat dit één groot spektakel is. Met als klap op de vuurpijl dat er tientallen houten kunstwerken worden gebouwd die de laatste vier dagen één voor één de fik in gaan. Dat levert spectaculaire ‘burns’ op die zorgen voor de binding met elkaar. Bij de Burns komen de mensen samen om het leven te vieren en te genieten van de vrijheid in deze zelf gecreëerde stad.
Als je mij kent dan snap je dat ik ernaar verlang om hier naar toe te gaan. Tot nu toe is het er om allerlei reden niet van gekomen, maar afgelopen zomer vertelde mijn vriendin Sandra, die in Zuid-Afrika is gaan wonen, dat er op zo’n 350 km afstand van haar cottage een Afrikaanse versie wordt gehouden, genaamd Afrika Burn. Ze vertelde erover en al snel zei ik tegen haar: ‘Sandra, kun jij één reden bedenken waarom we NIET zouden gaan?’ Dat konden we niet, dus in augustus 2016 besloten we in het voorjaar van 2017 naar Afrika Burn te gaan.
Zo gezegd, zo gedaan.
Op 26 april jl. reden we als twee coole outdoor-girls in een vette 4-wheel drive richting Tankwa Town, de Afrika Burn -‘stad’ aan de rand van Tankwa Karoo National Park. 120 km over een dust-road, op avontuur maar geen idee wat ons te wachten stond. Bij aankomst kon ik het voelen: ik ben hier thuis! Dit is alleen maar mogelijk door Liefde. Angst is niet in staat zoiets geweldigs te creëren en dat is wat ik voelde, iedere dag weer: LIEFDE.
En toen we na zes dagen weer naar huis reden, kon ik zo de levenslessen ervaren die ik geleerd heb op Afrika Burn.
PARTICIPATIE & OVERGAVE
Het leven is bedoeld om aan deel te nemen, er vol in te gaan en alles te doen met overgave. Overgave betekent voor mij dat ik helemaal ben waar ik ben. Bij Afrika Burn is het een gegeven dat je meer dan 90% mist, want er gebeurt zoveel dat je veel meer mist dan dat je kunt beleven. Maar beleef dat waar je bent met volle overgave, verbind je met de mensen die zijn waar jij bent en dan ervaar je een week om nooit meer te vergeten. Het ‘Burn’-concept draait op participatie en ik zie het als een les voor de wereld dat we met participatie zulke mooie dingen kunnen creëren.
Blijf niet langs de kant van het leven staan, maar doe mee en geef je eraan over!
Vind jij het moeilijk om je volledig over te geven aan het leven en word je hierin geleid door angst, doe dan onze gratis online minitraining en bekijk het eerste fllmpje waarin we je laten zien dat ook jij altijd een keuze hebt om te kiezen voor Liefde (= participatie en overgave).
Empower yourself … you are needed!
L(i)EFS, ook namens Anselma
Esmeralda
