Heb jij het wel eens gedaan? Een hele dag op pad met een wildvreemde man met als enige doel een wezenlijke ontmoeting te hebben?
Ik niet tot dinsdag 30 januari jl. Die dag zou ik om 09.00 uur Bruno ontmoeten bij een waterpomp tegenover nummer 77 in een straat in Den Haag.
De ontmoeting zou tot 17.00 uur duren en de hele dag zou zich buiten afspelen, ‘whatever the weather’ zeg maar.
Het meest heb ik me druk gemaakt over de kou. Ik kan namelijk niet goed tegen de kou en vooral mijn vingers hebben er een handje van om wit uit te slaan en dan voorlopig niet meer tot leven te komen totdat ik ze tegen een warmtebron kan houden. In het mailcontact vertelde Bruno dat hij wel wat hout mee zou nemen voor een vuurtje. Ik had er geen voorstelling bij en ik heb voor de zekerheid mijn opgeladen verwarmde wanten meegenomen, waarvan de batterij het overigens niet langer dan 3,5 tot 4 uur doen dus voor de hele dag zou dat in ieder geval niet voldoende zijn.
Bruno is kunstenaar en hij heeft bedacht dat hij in 2018 144 wezenlijke ontmoetingen wil hebben met mensen op het strand. Het enige tastbare resultaat van deze ontmoeting is een foto (idee pasfoto) genomen tegen de horizon vanaf het Scheveningse havenhoofd. Een vriendin stuurde mij een linkje door en ik dacht meteen: ‘Gôh, wat leuk’.
Ik kroop in de pen voor een ‘sollicitatie’, maar aan dat soort poeha doet Bruno helemaal niet. Op volgorde van binnenkomst is volgens mij iedereen welkom om een dag met hem op het strand te verblijven.
Het werd een bijzondere dag.
Het weer was goed, met een waterig zonnetje en geen regen. Op het drukke strand tussen Scheveningen en Kijkduin heeft Bruno onder de vloedlijn een vuurtje gestookt waar ik lange tijd heerlijk mijn handen heb kunnen warmen (waarbij ik wel een koude kont en benen kreeg maar dat is toch beduidend minder erg dan mijn handen). Totdat we letterlijk weg werden gespoeld door de zee, en de golven het allerlaatste kooltje sissend uitdoofde. Dat was een magisch moment.
Bruno fascineerde me. Een hele normale knul, rustig, aardig, vader van 2 kids met nog een derde op komst. Een man die zich laat leiden door wat hem te doen staat, maar niet volgens de weg die ik zo goed ken, namelijk het volgen van het gevoel, maar door zijn denken.
Bruno denkt, hij stelt zichzelf vragen en laat het weer los om ruimte te creëren voor de antwoorden. Fascinerend vond ik het. Hij doet bijzondere projecten en verdient daar als kunstenaar een prima salaris mee. Ooit was hij in een ‘normale’ baan bezig met geld verdienen en marketing, maar na een tijdje leek het hem wenselijk om zijn geld te verdienen met dat wat hij het liefste doet. Niet langer problemen oplossen, maar probleem-onafhankelijk werken. En niet langer de problemen van anderen, maar in het verlengde van zijn eigen vragen en afvragingen.
En daarin ontmoetten we elkaar: dat we allebei doen wat we te doen hebben. We kwamen tot de conclusie dat je zowel door te denken (hij) en door te voelen (ik) kunt laten leiden door het grote geheel bij dat wat ons te doen staat. Super geïnspireerd zei ik iets na 17.00 uur gedag tegen Bruno en voelde ik een grote dankbaarheid voor deze wezenlijke ontmoeting die ik alleen maar kan bestempelen als voeding voor mijn ziel.
Voelt een hele dag met een wildvreemde man als behoorlijk out of your comfortzone?
Misschien is het dan tijd om deze comfortzone een beetje op te rekken en is een LEFdoorbraak-weekend precies waar jij behoeft aan hebt. Bekijk het filmpje op onze website wat ik over ‘out of your comfortzone’ heb gemaakt.
En heb je interesse in het project van Bruno? Bekijk dan zijn website www.whatevertheweather.nl.
Empower yourself, you are needed!
Veel L(i)EFS, ook namens Anselma,
Esmeralda.
