Rituelen, ik had er niet zoveel mee. Vroeger al helemaal niet, toen ik nog als een atheïst op deze wereld rondliep. Tijdens het begin van mijn spirituele pad wist ik ook niet echt wat ik ermee aan moest, maar de laatste jaren ben ik, en zijn wij, echt fan geworden van rituelen. We weten nu uit ervaring wat voor magische werking er in rituelen schuilt.

Onder rituelen versta ik: aandacht schenken aan een proces door middel van het doen van (een) bepaalde handeling(en) .

Dit kan in allerlei vormen en ik noem er een paar waar wij mee werken:

• een cirkelmeditatie om een ceremonie te openen
• een afsluitend nummer luisteren tijdens|na een training|ceremonie
• kaartjes trekken
• een intentie-ritueel doen (dit is het uitspreken van intenties naar elkaar, ondersteund door bijvoorbeeld het ritueel waarbij we cederhout in vuur strooien)
• een loslaat ritueel, zoek iets wat symbool staat voor wat jij wilt loslaten | achterlaten
• verbrandingsritueel: spreek je geheimen uit en verbrand ze daarna ritueel in het vuur

Rituelen zijn voor ons alles behalve dogmatisch, ze zijn juist vrij en speels.

Magisch ritueel in de woestijn

Ik wil graag een magisch verhaal delen van het ritueel dat wij onlangs in de woestijn hebben gedaan. Op de laatste dag vragen wij iedereen een of meerdere stenen mee te nemen die symbool staan voor wat er achter gelaten mag worden in de woestijn. Staand in een cirkel bouwen we met de stenen een soort toren en luisteren we met aandacht naar wat iedereen te zeggen heeft. Onderdeel van dit ritueel is dat wij aan het einde omringd worden door de Marokkaanse mannen (onze begeleiders in de woestijn) die achter ons langs lopen met een kameel en ondertussen allerlei gebeden opzeggen. Een onderdeel dat wel tien minuten duurt.

En toen was daar opeens de magie.

Een aantal van ons moest enorm huilen en konden letterlijk ervaren dat hier iets bijzonders gebeurde, zonder precies te kunnen duiden wat. Eén ervaring spande de kroon. Een van de vrouwen voelde allerlei tintelingen tussen haar schouderblad en ze vroeg zich af wat het was. Ze dacht dat het de zon was, maar na enige tijd kon ze constateren dat het een andere sensatie was. Na het ritueel straalde ze het uit en riep: ‘Ik ben zojuist letterlijk gegroeid.’

Ze werd zich bewust dat ze voor het eerst van haar leven echt rechtop stond, zonder te forceren en zonder pijn. Voor haar was het een wonder en voor ons ook. Haar hele leven hoort ze van anderen dat ze naar voren loopt en kon ze niet rechtop staan zonder zichzelf te forceren en pijn te ervaren. Tot dit magische moment en alle dagen en weken erna.

Dit alles was niet gebeurd als we de woestijn in waren gegaan zonder rituelen, als we iedere dag gewoon voorbij zouden laten gaan zonder dat we aandacht zouden schenken aan de processen die zo ondersteund worden door de aanwezigheid van de woestijn.

Lang leve de rituelen en dat er nog vele mogen volgen.

L(i)EFS, ook namens Anselma

Esmeralda.

In februari 2021 gaan we zeer waarschijnlijk weer naar de woestijn. Als je kriebels voelt om mee te gaan schrijf je dan alvast in op onze woestijn-interesse-lijst.